สมัยฉิน  (221-220 ปีก่อนคริสต์ศักราช)     เสื้อผ้าอาภรณ์เสื้อผ้าอาภรณ์ระยะเวลาฉินได้รับอิทธิพลจากแนวคิดอิ๋นหยางดุลยภาพของสรรพสิ่ง กฎแห่งความเท่าเทียมของธรรมชาติ) ด้วยเหตุว่าคราวฉินค่อนข้างจะสั้น ดั้งนั้นสีของเสื้อจะเป็นการผสมผสานระหว่างสีเสื้อผ้าที่ฉินซีฮ่องเต้เป็นผู้กำหนดและสีเสื้อผ้าตามประเพณีจารีตของยุคจ้านกั๋ว

เครื่องแต่งกายผู้ชายกาลเวลาฉินเป็นลักษณะเสื้อคลุมยาว ฉินซีฮ่องเต้ได้กำหนดให้ใช้สีดำเป็นหลักในการตัดเย็บเพราะเครื่องแต่งตัวพิธีการ โดยเชื่อว่าสีดำเป็นสีที่คู่ควรแก่การได้รับความเชื่อถือ ข้าราชการยศระดับ 3 ขึ้นไปให้ใช้สีเขียวประกอบในการตัดเย็บ ประชาชนทั่วไปใช้สีขาวประกอบในการตัดเย็บ เสื้อผ้าอาภรณ์ผู้หญิง ฉินซีฮ่องเต้ไม่ได้มีการกำหนดสีในการตัดเย็บเนื่องจากว่าท่านชื่นชอบสีสันความงามของเครื่องแต่งกายที่นางสนมในวังใส่ จึงเน้นเสื้อผ้าที่มีสีสันสวยงาม บาดตา

สมัยฮั่น (202 ปีก่อนคริสตศักราช – ค.ศ. 8)   เสื้อผ้าสมัยฮั่น จะสร้างด้วย เสื้อคลุมยาว เสื้อลำลองแบบสั้น เสื้อนวมสั้น  กระโปรง (ผู้หญิง) พร้อมทั้ง กางเกง (ผู้ชาย) ในยุคนี้ผ้าที่มีลักษณะการถักทอได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก  ดังนั้น คนที่มีเงินในสมัยนั้นจะใส่เครื่องนุ่งห่มที่ทำจากผ้าแพรต่วน ซึ่งมีความสวยงาม มาก โดยทั่วไปผู้ชาย จะสวมเสื้อสั้น กางเกงขายาว  และหากฐานะยากจน จะสวมเสื้อแขนสั้นที่ตัดเย็บด้วยผ้าหยาบ  ในส่วนของผู้หญิงในสมัยฮั่นเสื้อผ้ามีตั้งแต่เป็นประเภทเสื้อและกระโปรงต่อกัน (กี่เพ่า) และแยกเสื้อกระโปรงเป็น 2 ชิ้น  กระโปรงจะมีจิตรหลากหลายมาก กระโปรงที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในกาลสมัยนั้น คือ “กระโปรงลายเทพสถิตย์ ”ระดับชั้นของเจ้าหน้าที่ในสมัยฮั่น จะมีหมวกและสายแต่งแต้มยศเป็นเครื่องแสดงในการแบ่งชั้นของขุนนาง ซึ่งสมัยนั้น ตำแหน่งอัครเสนาบดีเป็นขุนนางตำแหน่งสูงสุด

ดูรายละเอียดเกี่ยวกับชุดจีนเพิ่มเติมได้ที่  http://www.casalenathailand.com/index.php?mo=30&cid=169600